Babyblues
Na een bevalling is het normaal om je de eerste week wat labiel, huilerig of sneller geëmotioneerd te voelen. De zogenaamde kraamtranen kunnen rijkelijk vloeien, en je bent nog aan het herstellen van je bevalling. Je bent je kindje aan het leren kennen en aan het zoeken naar een goed ritme samen, wat je onzeker kan maken.
Deze tijdelijke instabiliteit wordt “de babyblues” genoemd, veel vrouwen herkennen deze gevoelens en ze zijn meestal van voorbijgaande aard. Bij het aanhouden of sterker worden van deze gevoelens, of het bijkomen van andere symptomen uit onderstaande lijst vraagt dit om alertheid.
Symptomen
Hoewel depressieve gevoelens door iedereen verschillend worden ervaren, is er een zekere overeenkomst in de symptomen die kunnen leiden tot een postpartum depressie. Mogelijk herken je jezelf in (enkele van) de onderstaande klachten:
- Je hebt moeite met in- en doorslapen, of je wil juist heel veel slapen
- Je ervaart een gevoel van leegte, ziet geen toekomst
- Je ziet op tegen de dag die voor je ligt
- Je bent bang om alleen te zijn
- Je geniet (veel) minder dan voorheen van dingen, ook niet van je baby
- Je ervaart een verminderd gevoel van liefde voor je baby, je partner of je andere kinderen
- Je voelt pijn, bijvoorbeeld in je hoofd, nek, schouders en rug.
- Je voelt je opgejaagd, je kunt geen rust kunnen vinden, of je voelt je juist heel sloom, traag
- Je voelt je geïrriteerd en wordt snel boos
- Je voelt je verdrietig en huilt (veel) meer dan anders
- Je hebt weinig eetlust of je eet juist veel meer
- Je ervaart gevoelens en gedachten van waardeloosheid
- Je piekert veel over jezelf en de wereld om je heen
- Je maakt je zorgen over jezelf of je baby en blijft daar dwangmatig aan denken
- Mogelijk heb je je bevalling als traumatisch ervaren en denk je daar nog veel aan of de herinnering maakt je angstig
- Je ervaart indringende gedachten of beelden zoals dat je je kind kwaad zou kunnen doen
- Je hebt gedachten over de dood, zelfdoding of het doden van je baby
Jij bent niet je depressie!
Zoals je ziet aan de opsomming van de klachten, raken de klachten je hele persoon: je gedachten, je gevoelens, je manier van doen en je lichamelijke reacties. Veel vrouwen ervaren dat de klachten angst aanjagen, en voelen zich schuldig. Gedachten als ”ik zou me gelukkig moeten voelen”, en “wat ben ik voor een moeder dat ik niet eens voor mijn kind kan zorgen”, komen veel voor.
Weet dat je gedachten als het ware gekleurd worden door het feit dat je zo voelt. Jij bent niet je depressie!
Nu je weet wat de symptomen zijn, kun je die bij jezelf herkennen. Dat kan pijnlijk en confronterend zijn. Probeer toch te luisteren naar je gevoelens, en neem jezelf serieus. Durf aan te kijken wat er gaande is, en praat erover. Ontkennen dat je je slecht voelt, naar jezelf of naar anderen, helpt niet. Juist door te durven voelen dat je niet de gelukkige moeder op de roze wolk bent die je verwacht had te zijn, geef je erkenning aan jezelf. Wat jou overkomt is niet jouw schuld! (H)erkenning geven is de eerste stap naar je herstel.